dinsdag 21 augustus 2012

Bakken is besmettelijk

Volgens mij is bakken besmettelijk. Oorspronkelijk ben ik ermee begonnen omdat mijn zus het deed. En ik deed in die tijd alles wat zij ook deed, want je grote zus is nou eenmaal je rolmodel. Bij ons thuis werd het nooit echt gewaardeerd als wij te pas en te onpas de keuken overhoop haalden om allerlei zoete ongezonde dingen te bakken, dus toen zij op kamers ging was een degelijk muffin-bakblik direct een onmisbaar onderdeel van haar uitzet. Toen het 4 jaar later mijn beurt was, duurde het niet lang voordat ook ik een bescheiden verzameling bakspulletjes bezat. Dat ik het zo zou uitbreiden tot het crea-bea pretpakket dat ik inmiddels heb in de box onder mijn bed, had ik toen niet kunnen voorspellen. Bakken is naast besmettelijk blijkbaar ook nog eens verslavend.



Neem nou mijn huisgenoot Pim. Sinds hij heeft ontdekt dat de liefde van de vrouw door de maag gaat, is hij druk in de weer in de keuken. Afgelopen week beproefde hij zijn geluk met een 'slechts water toevoegen!' aardbeien-kwarktaart. Een veilige, prima taart voor beginnende bakkers zou ik zeggen, al liet ik hem weten dat doorgaans geldt dat de kwaliteit van de taart positief gecorreleerd is met het aantal ingrediƫnten dat je er zelf aan toevoegt. Na die opmerking zwoor ik Pim plechtig dat ik verder geen ongevraagd advies zou geven, al maakte hij het me niet bepaald gemakkelijk. Ik vluchtte al gauw de keuken uit, voor het uit de hand zou lopen en ik de garde in eigen hand zou nemen. Gedurende het bereidingsproces ging het even mis (vervloek springvormen en hun bodems die stiekem toch niet helemaal met elkaar matchen), maar de taart smaakte er niet minder om! Bovendien bleek hij het gewenste effect bereikt te hebben, want gisteren stond onze cake boss alweer in de keuken. Dit keer maakte hij een fantastische appeltaart voor een jarige vriendin. Echt zo een uit het boekje, met kruisende deegstroken bovenop. Wat jammer dat ik die niet heb vastgelegd! Zo trots als een pauw was ik, mijn huisgenoot was immers met reuzensprongen vooruitgegaan. Toch kon ik het niet laten; voor de finishing touch schoof ik hem nog even een geklopt eitje en een kwastje toe alvorens de taart in de oven ging.




donderdag 16 augustus 2012

Happy Birthday!

Als je mij op je verjaardag uitnodigt, is de kans groot dat je een taart van me krijgt. Ik heb dit cadeau-idee van een vriendin, die al eerder regelmatig op feestjes verscheen met een lekkere zelfgebakken taart. Het heeft zo zijn voordelen, immers:
Je kan de taart op elke gewenste manier decoreren, zodat het een persoonlijk tintje krijgt;
Je hebt in ieder geval moeite gedaan voor het cadeau;
Je hebt altijd een blije jarige, want wie houdt er nou niet van taart?
Naar mijn mening is er nooit genoeg taart.
Taart is gewoon de bom.

Ik heb al een hoop verjaardagstaarten met veel liefde gemaakt voor familie en vrienden. Hier een kleine selectie:

Deze kokostaart was toevallig voor de verjaardag van de taartbakgrage vriendin in kwestie. Ze was erg blij met het cadeau, omdat ze daardoor zelf minder hoefde te bakken voor haar feest. Soms is het dus handig om van tevoren door te laten schemeren aan de gastheer/gastvrouw dat je een taart meebrengt!


Dit was de drielagige koffie-karameltaart die ik voor mijn huisgenootje heb gebakken. Ze mocht er zelf eentje uitzoeken uit mijn receptenboek, en heeft ook geholpen met de decoratie. Ontzettend machtig en een beetje aan de zoete kant, maar o zo heerlijk!

Deze bosbessentaart was ter ere van mijn moeders verjaardag. Op haar verjaardag ging ik met mijn twee zussen als verrassing bij haar langs, en hebben we met het hele gezin van de taart gesmuld. De bodem is van zanddeeg, daar ben ik namelijk gek op. Simpel, maar daardoor zeker niet minder smakelijk. Geserveerd met slagroom was dit echt een toppertje!




Disney thema-avond

Ik schroom niet te bekennen dat ik een groot fan ben van Disney. Dat is altijd zo geweest, voor zover ik me kan herinneren. Wij hadden vroeger vrijwel all klassiekers op video, dus ik ben er echt mee grootgebracht. Nu nog steeds kan ik heel erg genieten van de voorspelbaarheid en nostalgische waarde van de films, vooral als ik ziekjes (lees: brak) ben. Gelukkig ben ik niet de enige trouwe fan in mijn omgeving. Bij wijze van eerbetoon aan onze tekenfilm-overvloedige jeugd, heb ik met studiegenoten onlangs een Disney thema-avond georganiseerd. Ik zou voor het eten zorgen, dus heb ik een luxe driegangendiner samengesteld, volledig in Disney-stijl. Als aanvulling heeft Marjolein (tevens ook bakfan) een heerlijke appeltaart meegenomen, in de stijl van Sneeuwwitje. We hadden allebei het stukje uit de film waarin zij de taart bakt meerdere keren op Youtube bekeken, om erachter te komen wat ze nou eigenlijk precies maakt, maar helaas komen zij en de dwergen nooit aan eten toe omdat de heks het beruchte bezoekje met de rode appel brengt, direct nadat Sneeuwwitje de laatste hand gelegd heeft aan de decoratie van de taart. We hebben dus moeten gissen. Mijn interpretatie was dat het een typisch Amerikaanse pastei was, gevuld met groenten. Marjolein heeft er een lekkere appeltaart van gemaakt. Beide waren heerlijk!
Vervolgens werd er een film uitgekozen, wat volgens een heuse stemronde moest gebeuren omdat er teveel opties waren. Uiteindelijk werd Aladdin als winnaar verkozen, en onder het genot van The Lion King's winegum insecten, Arabische baklava en thee met koekjes uit Wonderland lieten we ons meevoeren naar Agraba en de Grot der Wonderen.
                                                           
                                                       
Het menu van de avond



Rapunzel's favoriet: Hazelnut soup

De pastei van Sneeuwwitje
De spaghetti uit Lady en de Vagebond




De koekjes van Alice in Wonderland


Marjolein's heerlijke appeltaart voor Grumpy

Welkom op mijn BakingBlog!

Hoihoi!

Hier is ie dan eindelijk; mijn BakingBlog! Ik liep al een tijdje rond met het idee een blog te starten. Mensen die mij kennen weten dat ik nogal van bakken hou. Ik vind het heerlijk om lekker in de keuken aan de slag te gaan en de mooiste, lekkerste baksels te maken. Taarten, koekjes, muffins, cupcakes... you name it, I'll bake it. Maar wat nou zo zonde is van deze hobby, is de onvermijdelijke consequentie dat al je mooie creaties uiteindelijk opgegeten worden en je ze derhalve nooit meer (als zodanig herkenbaar) terug zult zien. Natuurlijk is het een compliment dat mijn baksels meestal binnen een paar uur op zijn (dat is ook wel te verwachten met 14 huisgenoten), maar toch voelt het een beetje dubbel. Hoe mooier het resultaat, hoe groter deze tweestrijd. Hop, daar gaat het laatste koekje, zorgvuldig en met liefde gedecoreerd met glazuur en hartjes. Zeg maar dag tegen die laatste paascupcake met kuikentjesgele butter cream frosting. In een poging mijn creaties mee te nemen in mijn herinnering, ben ik begonnen met het vastleggen ervan. Inmiddels heb ik al een hoop foto's verzameld, maar ik wil er eigenlijk wel wat mee doen. Vandaar dus deze blog! Ik zal hem gebruiken om de baksels te tonen waar ik trots op ben, in combinatie met mijmeringen over mijn dagelijkse beslommeringen. Veel lees- en kijkplezier!

Liefs, Sas