Bakken is besmettelijk

Volgens mij is bakken besmettelijk. Oorspronkelijk ben ik ermee begonnen omdat mijn zus het deed. En ik deed in die tijd alles wat zij ook deed, want je grote zus is nou eenmaal je rolmodel. Bij ons thuis werd het nooit echt gewaardeerd als wij te pas en te onpas de keuken overhoop haalden om allerlei zoete ongezonde dingen te bakken, dus toen zij op kamers ging was een degelijk muffin-bakblik direct een onmisbaar onderdeel van haar uitzet. Toen het 4 jaar later mijn beurt was, duurde het niet lang voordat ook ik een bescheiden verzameling bakspulletjes bezat. Dat ik het zo zou uitbreiden tot het crea-bea pretpakket dat ik inmiddels heb in de box onder mijn bed, had ik toen niet kunnen voorspellen. Bakken is naast besmettelijk blijkbaar ook nog eens verslavend.

Neem nou mijn huisgenoot Pim. Sinds hij heeft ontdekt dat de liefde van de vrouw door de maag gaat, is hij druk in de weer in de keuken. Afgelopen week beproefde hij zijn geluk met een 'slechts water toevoegen!' aardbeien-kwarktaart. Een veilige, prima taart voor beginnende bakkers zou ik zeggen, al liet ik hem weten dat doorgaans geldt dat de kwaliteit van de taart positief gecorreleerd is met het aantal ingrediënten dat je er zelf aan toevoegt. Na die opmerking zwoor ik Pim plechtig dat ik verder geen ongevraagd advies zou geven, al maakte hij het me niet bepaald gemakkelijk. Ik vluchtte al gauw de keuken uit, voor het uit de hand zou lopen en ik de garde in eigen hand zou nemen. Gedurende het bereidingsproces ging het even mis (vervloek springvormen en hun bodems die stiekem toch niet helemaal met elkaar matchen), maar de taart smaakte er niet minder om! Bovendien bleek hij het gewenste effect bereikt te hebben, want gisteren stond onze cake boss alweer in de keuken. Dit keer maakte hij een fantastische appeltaart voor een jarige vriendin. Echt zo een uit het boekje, met kruisende deegstroken bovenop. Wat jammer dat ik die niet heb vastgelegd! Zo trots als een pauw was ik, mijn huisgenoot was immers met reuzensprongen vooruitgegaan. Toch kon ik het niet laten; voor de finishing touch schoof ik hem nog even een geklopt eitje en een kwastje toe alvorens de taart in de oven ging.